درست کردن دمنوش یا چای دارچین + خواص

( دارسین – دارچین بری – سهرین – افیمونا – سلیخ – سلیخه نیز )

دارچین نوعی ادویه خوشبو است که در بعضی از غذاها می‌ریزند. از داروهای گیاهی خوشبو نیز محسوب می‌شود. درخت دارچین که بیشتر در هندوستان و چین می‌روید، جزو رده دولپه‌ای‌های جداگلبرگ می‌باشد و همیشه‌سبز است. بومی سریلانکا است و بهترین آن دارچین سیلانی است. گل‌های منظم و سفید مایل به زرد دارد، پوست آن را هم که قهوه‌ای‌رنگ است دارچین می‌گویند.

درختچه دارچین درختی است کوچک، به ارتفاع ۵ تا ۷ متر که از تمام قسمت‌های آن بویی مطبوع استشمام می‌شود. گلهای این ادویه در فاصله ماه‌های بهمن تا اوایل فروردین ظاهر می‌شود. برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهایی به رنگ سفید است. دارچین بومی سری‌لانکا و جنوب هند است و پوست درختچه آن به عنوان ادویه بکار می‌رود. در قرون وسطی از دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌شد. تحقیقات جدید نیز بر خواص و فواید پزشکی دارچین تأکید دارند.

نامگذاری

در هند به نام «لالجین» و در اندونزی به نام چوب شیرین یا «کایو مانیس» نامیده می‌شود. در بسیاری از زبان‌های اروپائی cinnamon را مشتق از کلمه لاتینی Cannella و مخفف آن Canna یا Cane بمعنی عصا می‌دانند. این کلمه از لغت یونانی kinnámōmon گرفته شده‌است.

چای یا دمنوش دارچین

خواص دمنوش دارچین :

چای دارچین دارای خاصیت افزایش دهنده ی اسپرم – ضد بلغم – افزایش دهنده ی ادرار – محرک و نشاط آور می باشد.

همچنین از آن در مواردی نظیر : عدم امکان دفع ادرار – تقویت نیروی جنسی – استسقاء – تقویت اعصاب – قند خون – انسداد کبدی – خونریزی های داخلی – رماتیسم – ورم لوزه – بدبویی دهان – سرماخوردگی – سکسکه – تنظیم عادت ماهانه – کولیت معده – اسهال – فشار خون – استفراغ – و تقویت حافظه نیز استفاده می نمایند.

طرز تهیه چای :

هر روز یک قاشق غذاخوری از گیاه خرد شده را در سه لیوان آب جوش به مدت ۳۰ دقیقه دم نموده و بعد آن را صاف کرده و به تدریج در طی روز میل کنید. در صورت تمایل مقداری نبات و یا عسل به آن اضافه کنید.